Πρόγραμμα «φωτιά», αλλά και η φετινή ΑΕΚ είναι για τα δύσκολα

•Οι ισορροπίες σε μια σεζόν, μπορούν να αλλάξουν από τη μια στιγμή στην άλλη. Στη προκειμένη περίπτωση, από την κληρωτίδα του κυπέλλου.

•Εκεί που έχεις ένα δεδομένο πρόγραμμα ως το ευρωπαϊκό ματς στο Κίεβο στις 15 Φλεβάρη, σου βγαίνουν μέσα στο 15νθήμερο που θα προηγηθεί, εκτός από το ένα για το πρωτάθλημα που ήξερες, άλλα δύο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό.

•Δύσκολα τα πράγματα.

•Το θετικό για την ΑΕΚ είναι πως έχει «ψηθεί» στις απαιτήσεις του πολύ δύσκολου και απαιτητικού προγράμματος με συνεχόμενα ματς. Και γενικά είναι ομάδα για τέτοια παιχνίδια.

•Πάντως αυτό που δεν αλλάζει, είναι η ανάγκη της ΑΕΚ και κάθε ομάδας στην θέση της, να μη βλέπει πέρα από το αμέσως επόμενο ματς.

•Γιατί όταν είσαι σε αυτή τη οριακή βαθμολογική κατάσταση στο πρωτάθλημα, αλλά και μέσα στις άλλες δύο διοργανώσεις, το κάθε ματς είναι από μόνο του… ολόκληρο βιβλίο κι όχι απλά μια σελίδα του βιβλίου.

•Πάμε λίγο στα χθεσινά.

•Μάλλον απλή είναι η εξήγηση για τα προβλήματα που αντιμετώπισε η ΑΕΚ απέναντι στον ΠΑΣ, μετά το εικοσάλεπτο.

•Αποδείχθηκε «too much» η αναγκαστική συνύπαρξη Μοράν και Κονέ στο κέντρο.

•Καλά δημιουργικά στοιχεία μεν.

•Είδαμε στο πρώτο γκολ μια πάσα από τον Μοράν, που την τελευταία διετία δεν βγαίνει εύκολα από το εκάστοτε αμυντικό χαφ της ΑΕΚ και σε ματς του μέσου όρου στο ΟΑΚΑ, είναι από τα στοιχεία που έλειψαν πολλές φορές.

•Κάποιες και με σοβαρές βαθμολογικές επιπτώσεις.

•Από την άλλη όμως το αγωνιστικό προφίλ των δύο κεντρικών χαφ και ειδικά του Μοράν που ήταν το «6άρι», δημιούργησε ανισορροπία σε ένα από τα δυνατά στοιχεία μάλιστα της αγωνιστικής ταυτότητας της ΑΕΚ.

•Η Ένωση είναι συνηθισμένη να παίζει με διαφορετικού τύπου «6άρι».

•Πρώτιστα τον Σιμόες, αλλά είδαμε και τον Γαλανόπουλο στα δύο ματς στο Αγρίνιο να παίζει μια χαρά τον ρόλο, κατά τα καθιερωμένα της ομάδας.

•Ένα απλό παράδειγμα.

•Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις, που εκεί που ο αντίπαλος βρίσκει την ευκαιρία να βγάλει την μπάλα από την περιοχή και να ψάξει την κόντρα, ο Σιμόες με ταχύτητα που δεν έχει κανένα αμυντικό χαφ στο πρωτάθλημα, βρίσκεται στο σημείο – κλειδί για να φέρει την ισορροπία για την αναγκαία αμυντική μετάβαση.

•Αυτό χθες με τον Μοράν στην θέση του, πλαισιωμένο επίσης με ένα κυρίως επιθετικογενές κεντρικό χαφ, όπως ο Κονέ, δεν υπήρχε.

•Για να μας θυμίσει για μια ακόμη φορά, πόσο μεγάλη διαφορά κάνει ο Σιμόες για την ΑΕΚ και πόσο σημαντικό είναι πως τουλάχιστον αμυντικά, δείχνει ικανός να ακολουθήσει τα βήματα του ο Γαλανόπουλος.

•Δεν είναι μόνο αυτό βέβαια.

•Ο Ισπανός είδαμε να μην έχει την ευχέρεια στην διεκδίκηση της πρώτης μπάλας, όπως έχουμε συνηθίσει είτε από Σιμόες, είτε από Γιόχανσον, είτε τελευταία κι από τον Γαλανόπουλο.

•Δεν έχει τον ίδιο δυναμισμό στα μαρκαρίσματα, σε καμιά περίπτωση ανάλογα χαρακτηριστικά στην πίεση στην μπάλα στο κέντρο.

•Είναι ένας διαφορετικού τύπου ποδοσφαιριστής, που όταν παίζει, για να υπάρχει η ισορροπία που έχουμε συνηθίσει σε αυτόν τον τομέα στην ΑΕΚ, πρέπει να «κουμπώνει», είτε με τον Σιμόες, είτε με τον Γαλανόπουλο. Όπως αντίστοιχα και ο Κονέ.

•Αναγκαστικά χθες έπαιξαν Μοράν και Κονέ μαζί και υπήρχε θέμα.

•Και ήταν και το πλέον ακατάλληλο ματς, γιατί ο ΠΑΣ αν μη τι άλλο, μπορεί να στερείται της ποιότητας που θα του επέτρεπε να φέρει ακόμη πιο δυνατούς πονοκεφάλους χθες στο ΟΑΚΑ, αλλά σε τρεξίματα, πίεση στην μπάλα, δυναμισμό στα μαρκαρίσματα, είναι από τις ομάδες που ξεχωρίζουν μόνιμα.

•Αυτή η ανισορροπία στο κέντρο, έφερε ανισορροπία και στην άμυνα.

•Ωστόσο εδώ πρέπει να πούμε, πως τόσο ο Ουκρανός όσο και ο Λαμπρόπουλος, χθες κατά κανόνα δεν είχαν καλά διωξίματα.

•Σε τελική ανάλυση, μια σκληροτράχηλη ομάδα, καλά δουλεμένη στην τακτική, λογικό ήταν να δημιουργήσει αυτά τα θέματα χθες στην ΑΕΚ, με τις ελλείψεις που είχε αυτή στο κέντρο.

•Αλλά δεν μπορούσε να έχει την απάντηση στην ποιοτική υπεροχή της Ένωσης, που βγήκε ακριβώς εκεί που χρειάστηκε για να καθαρίσουν το ματς οι «κιτρινόμαυροι».

•Οι τακτικές «αρρυθμίες» δεν λείπουν από την ΑΕΚ, δεν έλειψαν ούτε χθες, αλλά ο πολύ υψηλός δείκτης ποιότητας στις μέσο – επιθετικές θέσεις, είναι σε θέση σε πολλές περιπτώσεις, να τις καλύπτει.

•Όχι όμως πάντα, γιατί υπάρχουν και παραδείγματα όπως με τον Απόλλωνα.

•Θα τακτοποιηθούν πάρα πολύ τα πράγματα με διαθέσιμους Σιμόες και Γαλανόπουλο, πιστεύω και με την επιστροφή του Βράνιες στην άμυνα. Κι εννοώ άμεσα, αφού στην Λάρισα θα είναι με τα ως τώρα δεδομένα, στην διάθεση του Μανόλο.

•Στον Στυλιαρά έτυχαν κάποιες δύσκολες φάσεις. Στην «πολύκροτη» νομίζω πως είναι ένας από τους πολλούς διαιτητές που δεν θα έδιναν τίποτα.

•Σε μια φάση που η βάσιμη υποψία επαφής εμφανίζεται στο τέταρτο ή πέμπτο ριπλέι και ο Μπετρά, πέφτει μετά από δυο βήματα.

•Θα μπορούσε να αποβάλλει τον Σκόνδρα με απευθείας κόκκινη από το πρώτο ημίχρονο, στην αγκωνιά στον Αραούχο, όπως και με δεύτερη κίτρινη τον Μπουκοβάλα στο δεύτερο 45λεπτο.

•Για τη φάση του γκολ του ΠΑΣ, αυτό που είδα προσωπικά ήταν μια σέντρα προς έναν παίκτη, τον Κόντε, που ήταν οφσάιντ και κινήθηκε προς την μπάλα.
Εκεί, το σημαιάκι νομίζω κανονικά σηκώνεται, πριν το διώξιμο του Λαμπρόπουλου.

•Αφού δεν σηκώνεται το σημαιάκι και στην επιστροφή της μπάλας έχει ξεκάθαρα τον πρώτο λόγο παίκτης του ΠΑΣ, έχουμε το μάλλον οξύμωρο να δίνεται τελικά πλεονέκτημα στον επιτιθέμενο, σε φάση που θα έπρεπε να είχε διακοπεί με παράβαση εναντίον του.